Η πρώτη φορά με τον γιο μου
Παρατηρήσεις αποστολέα: Το όνομα μου δεν νομίζω ότι είναι σημαντικό. Ο λόγος που γράφω αυτή την ιστορία είναι γιατί λέγοντας κάτι τέτοιο έστω και σε ένα forum νιώθεις ότι το λες κάπου, ότι το βγάζεις από μέσα σου γιατί είναι παράξενο στην ιδέα να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Η ιστορία:
Είμαι 39 ετών και χώρισα πριν από 4 χρόνια. Ο γιος μου είναι 19. Τα χρόνια εκείνα παντρευόμασταν σε μικρές ηλικίες. Με τον άντρα μου δεν βλεπόμαστε.
Η ιστορία ξεκινάει με περιστατικά που παρατηρούσα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, παράξενα αγγίγματα, βλέμματα κτλ. Δεν έδωσα τόση βάση σε όλα αυτά, μέχρι που καθάρισα το δωμάτιο του πρώτη φορά. Όταν ο γιος μου πέρασε φοιτητής είχα πρόσβαση στο δωμάτιο του 100% και μιας και έφυγε, το καθάριζα εγώ σε ότι χρειαζόταν. Τυπικό καθάρισμα, ξεσκόνισμα, σκούπισμα και όταν ερχόταν αλλαγή σεντονιών κτλ. Μέχρι που ένα πρωί τα χρειάστηκα. Τι δουλειά είχε ένα εσώρουχο μου κάτω από το στρώμα του;
Έμεινα άφωνη και το κοιτούσα. Ούτε που κατάλαβα ότι έλειπε κάποιο, είχε πάρει ένα μαύρο απλό από τα πολλά που έχω. Το έβαλα εκεί που το βρήκα και έφυγα. Δεν τον πήρα τηλέφωνο ούτε του είπα γι αυτό, δεν ήξερα καν τι να πω. Μετά από 1-2 μήνες γύρισε πίσω να μείνει για λίγες μέρες λόγο απεργιών και τότε άρχισα να δίνω σημασία σε οτιδήποτε κάνει, παρατηρώντας.
Π.χ. έβαλα τα εσώρουχα στο συρτάρι μου διπλωμένα αλλά ανακατεμένα ώστε αν δω κίνηση να ξέρω ότι ήταν εκεί. Τα κοιτούσα κάθε φορά που πήγαινα στο δωμάτιο και ένα απόγευμα που έλειπα...
Είμαι 39 ετών και χώρισα πριν από 4 χρόνια. Ο γιος μου είναι 19. Τα χρόνια εκείνα παντρευόμασταν σε μικρές ηλικίες. Με τον άντρα μου δεν βλεπόμαστε.
Η ιστορία ξεκινάει με περιστατικά που παρατηρούσα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, παράξενα αγγίγματα, βλέμματα κτλ. Δεν έδωσα τόση βάση σε όλα αυτά, μέχρι που καθάρισα το δωμάτιο του πρώτη φορά. Όταν ο γιος μου πέρασε φοιτητής είχα πρόσβαση στο δωμάτιο του 100% και μιας και έφυγε, το καθάριζα εγώ σε ότι χρειαζόταν. Τυπικό καθάρισμα, ξεσκόνισμα, σκούπισμα και όταν ερχόταν αλλαγή σεντονιών κτλ. Μέχρι που ένα πρωί τα χρειάστηκα. Τι δουλειά είχε ένα εσώρουχο μου κάτω από το στρώμα του;
Έμεινα άφωνη και το κοιτούσα. Ούτε που κατάλαβα ότι έλειπε κάποιο, είχε πάρει ένα μαύρο απλό από τα πολλά που έχω. Το έβαλα εκεί που το βρήκα και έφυγα. Δεν τον πήρα τηλέφωνο ούτε του είπα γι αυτό, δεν ήξερα καν τι να πω. Μετά από 1-2 μήνες γύρισε πίσω να μείνει για λίγες μέρες λόγο απεργιών και τότε άρχισα να δίνω σημασία σε οτιδήποτε κάνει, παρατηρώντας.
Π.χ. έβαλα τα εσώρουχα στο συρτάρι μου διπλωμένα αλλά ανακατεμένα ώστε αν δω κίνηση να ξέρω ότι ήταν εκεί. Τα κοιτούσα κάθε φορά που πήγαινα στο δωμάτιο και ένα απόγευμα που έλειπα...
τον έπιασα! Όχι στα πράσα αλλά είχε βάλει το χεράκι του. Τρόμαξα λίγο γιατί ένιωθα κάπως απειλούμενη, αλλά τι να κάνω; Τι να του πω; Το αποκορύφωμα για να μην λέω πολλά ήταν στο μπάνιο και ίσως το περιστατικό που τα άλλαξε όλα.
Καθόμασταν στο σαλόνι και βλέπαμε ταινία και σηκώθηκα να πάω να κάνω μπάνιο.
- Πάω να κάνω ένα μπάνιο εγώ και να κοιμηθώ. Εσύ θα τη δεις;
- Ναι δεν έχει πολύ ακόμα και μετά θα δω τι άλλο έχει.
- Οκ, καληνύχτα και σβήσε τα φώτα μετά.
Ανέβηκα την σκάλα και πήγα να πάρω εσώρουχα και το μπουρνούζι μου για μετά το μπάνιο. Έκλεισα την πόρτα, έβγαλα τα ρούχα μου
Καθόμασταν στο σαλόνι και βλέπαμε ταινία και σηκώθηκα να πάω να κάνω μπάνιο.
- Πάω να κάνω ένα μπάνιο εγώ και να κοιμηθώ. Εσύ θα τη δεις;
- Ναι δεν έχει πολύ ακόμα και μετά θα δω τι άλλο έχει.
- Οκ, καληνύχτα και σβήσε τα φώτα μετά.
Ανέβηκα την σκάλα και πήγα να πάρω εσώρουχα και το μπουρνούζι μου για μετά το μπάνιο. Έκλεισα την πόρτα, έβγαλα τα ρούχα μου
Μετ. σε ιστότ.
Loading...
Post a Comment